Το «επικαιροποιημένο» Μνημόνιο (έτσι το λέμε, για να μην λέμε ότι είναι Μνημόνιο υπ’ αριθ. 2, διότι λέγαμε ότι δεν θα άλλαζε επειδή τα μέτρα του Μνημονίου υπ’ αριθ. 1 «είναι ακριβώς ό,τι χρειάζεται, δεν θα χρειαστούν νέα μέτρα») αποδεικνύει ότι το βαρέλι δεν έχει πάτο. Μέχρι να το σηκώσουμε και να τους το φορέσουμε καπέλο.Σύμφωνα λοιπόν με τις απαιτήσεις της τρόικας, τις οποίες η εθελόδουλη «κυβέρνηση» έσπευσε να προσυπογράψει:
1. Ουσιαστικά καταργούνται οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας (ΣΣΕ). Αντί των κλαδικών ΣΣΕ αλλά και της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, εφεξής θα υπερισχύουν οι επιχειρησιακές συμβάσεις. Επίσης, οι κλαδικές ΣΣΕ δεν θα καλύπτουν πλέον όσους εργαζόμενους δεν εκπροσωπούνται στις διαπραγματεύσεις. Με απλά λόγια, εάν «ελεύθερα και αβίαστα» ο εργαζόμενος «συμφωνήσει» με το αφεντικό του να παίρνει τρεις κι εξήντα, θα παίρνει τρεις κι εξήντα, ακόμα κι αν στον κλάδο του ο κατώτερος μισθός είναι, ας πούμε, πέντε κι εξήντα. Επίσης θα παίρνει τρεις κι εξήντα ακόμη κι αν ο κατώτερος μισθός με βάση την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (αυτήν που υπογράφει κάθε χρόνο η ΓΣΕΕ με τις εργοδοτικές οργανώσεις) είναι, ας πούμε, τέσσερις κι εξήντα.
Βέβαια έχει κι ένα καλό αυτή η «αναμόρφωση του συστήματος συλλογικών διαπραγματεύσεων» (έτσι το ονόμασαν το νέο σύστημα, όπου ο εργαζόμενος θα ρίχνεται στην αρένα μόνος κι άοπλος, και θα διαπραγματεύεται «ελεύθερα και αβίαστα» με το λιοντάρι). Το καλό είναι ότι δεν θα χρειάζεται πλέον να ξεφτιλίζεται κάθε χρόνο ο κάθε κύριος Παναγόπουλος της ΓΣΕΕ, που μετά από σκληρή ταξική πάλη με τον ΣΕΒ υπογράφει πάγωμα μισθών ή «αυξήσεις» της τάξης των 18 λεπτών ανά μεροκάματο (βλέπε, π.χ., ΕΔΩ)
2. Και στον ιδιωτικό τομέα, επιπλέον των έως τώρα περικοπών, θεσμοθετείται μείωση των αποδοχών για υπερωρίες και «ενισχύεται η ευελιξία στη διαχείριση των ωρών εργασίας» (δηλαδή, Παρασκευή και Σάββατο έχει δουλειά, έλα να ξεπατωθείς - τη Δευτέρα κάτσε σπίτι σου χωρίς να πληρωθείς, και πάει λέγοντας). Επίσης «επιμηκύνεται η δοκιμαστική περίοδος για τους νεοπροσληφθέντες σε ένα χρόνο» (από δύο μήνες που ήταν ως τώρα! τουτέστιν, σε ξεζουμίζω ένα χρόνο, μετά σε πετάω έξω δίχως αποζημίωση, και παίρνω άλλον για να ξεζουμίσω), και «διευκολύνεται η χρήση συμβάσεων προσωρινής εργασίας και μερικής απασχόλησης» (μέχρι τα 70 ίσως προλάβεις να συμπληρώσεις ένσημα για τη βασική σύνταξη, αφού έχεις αλλάξει 69 «απασχολήσεις»).
Πάντως υπάρχει και καλύτερο σύστημα, που είναι και λιγότερο γραφειοκρατικό: Στα ναυπηγεία της Νοτιοανατολικής Ασίας, για παράδειγμα, όσοι φιλοδοξούν να εργαστούν κοιμούνται σε σκηνές δίπλα στο καρνάγιο. Χρειάζεται ο εργολάβος ηλεκτρολόγο, ας πούμε; Έρχεται, σε ξυπνάει, δουλεύεις δυο ώρες, τις πληρώνεσαι, και πίσω στη σκηνή σου ώσπου να σε ξαναχρειαστεί.
3. Δρομολογούνται καλού-κακού νέες περικοπές επιδομάτων στο δημόσιο τομέα, διότι η τρόικα απαιτεί «να αποφεύγονται αυξήσεις στις αμοιβές των υπαλλήλων ως αποτέλεσμα της διαδικασίας μετάβασης στο νέο σύστημα». Επίσης, συμπληρωματικά, για να μην μας ξεφύγει κανείς και λαδώσει το άντερό του, περικόπτονται και όσα κοινωνικά προγράμματα «δεν είναι αρκετά αποτελεσματικά»
(Ορθόν! Διότι, ας πούμε, τι αποτελεσματικότητα έχει ένα πρόγραμμα που στέλνει τα παιδιά του εργαζόμενου δυο βδομάδες κάθε χρόνο σε κατασκήνωση; Να τελειώνουμε επιτέλους με αυτούς τους παλαιοκομμουνιστικούς αναχρονισμούς!)
Όχι, δεν ξεμπερδέψαμε. Σε επόμενη ανάρτηση απολαύστε και άλλα νέα κεφάλαια του Μνημονίου υπ’ αριθ. 2, π.χ. για το Ασφαλιστικό (σε απλά ελληνικά: όταν δεν μπορείτε πια να δουλέψετε, ψοφήστε - σιγά μην πάρετε και σύνταξη)
Αλλά είπαμε: το βαρέλι δίχως πάτο, αν το σηκώσει στα χέρια του ο κόσμος και τους το φορέσει καπέλο, θα τους καταπιεί. Σαν μαύρη τρύπα είναι, και όλα τα αλέθει: και τροϊκανούς, και γερμανοτσολιάδες, και παπαγαλάκια - ενδεχομένως και όσους «φίλους» του λαού τον εμποδίζουν ως τώρα να το φορέσει καπέλο στον αντίπαλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου