Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

Τα πάνω κάτω

Μεγάλο πράγμα οι λέξεις. Και η χρήση τους. Εμείς, οι «από κάτω», μάλλον χάνουμε εδώ και δεκαετίες τον αγώνα των λέξεων. Μας έγδυσαν οι «από πάνω» από τις πιο όμορφες, και μ’ αυτές έντυσαν τις βρωμιές τους. Τους βοήθησαν βέβαια πολλοί «ηγέτες» μας, μα και ο ανανήψας πνευματικός κόσμος (οι εξαιρέσεις, όπως πάντα, επιβεβαιώνουν τον κανόνα): όλοι εκείνοι που ανδρώθηκαν μαζί μας και τους βάλαμε πλάτες για να ανέβουν ψηλά και να δουν πέρα από τη μάντρα, πώς φαίνεται ο ορίζοντας του μέλλοντος. Μα όταν ο άνεμος άρχισε να φυσά ανάποδα, εκείνοι έσπευσαν να πηδήξουν από την άλλη πλευρά – γιατί είχαν καλομάθει στα ύψη, και δεν ήθελαν πια να μοιράζονται την τύχη μας.

Μείναμε λοιπόν μόνοι, κι από πάνω με τη ρετσινιά της «ξύλινης γλώσσας» μας. Οι λέξεις μας έγιναν λέξεις τους, και για να διαβάσεις πια την πραγματικότητα έπρεπε να στέκεσαι με τα πόδια πάνω και το κεφάλι κάτω. Κι επειδή αυτή η στάση είναι άβολη, ακόμη και πολλοί από τους «από κάτω» αποδεχτήκαμε το μεγάλο ψέμα, το φτιασιδωμένο με τις όμορφες λέξεις που κάποτε ήταν δικές μας.

Έτσι μιλούν σήμερα για «απελευθέρωση» (της αγοράς), για «ανόθευτο» (ανταγωνισμό), για «ελεύθερη» (οικονομία), για «κοινό σπίτι» (με εμάς απ’ έξω), και πάει λέγοντας... Ποιος λογικός άνθρωπος δεν θα άκουγε καταρχήν θετικά την επιταγή να «ανοίξουν» τα «κλειστά» επαγγέλματα; Ίσως το μόνο που μας σώζει είναι αυτό το παλιό όπλο: «». Ναι, τα εισαγωγικά – σαν δυο ασπίδες με τις οποίες αποκρούουμε τα απανωτά χτυπήματα στα μυαλά μας. Γιατί πάντα, και στις πιο δύσκολες συνθήκες, οι από κάτω μπορούμε να βρούμε τρόπο να πολεμήσουμε. Μέχρι να ξαναπάρουμε τις λέξεις μας πίσω, και οι «από πάνω» να αποκαλυφθούν μπροστά στα μιλιούνια των «από κάτω» όπως πραγματικά είναι: αποκρουστικοί γυμνοσάλιαγκες...

Μετά από αυτή τη μεγάλη εισαγωγή, σας παραθέτουμε αποσπάσματα από ένα κείμενο που μας έστειλαν μέλη ενός «κλειστού» επαγγέλματος:

Όταν στην ελληνική αγορά:
- 7 μύλοι διακινούν το 70% της αγοράς αλεύρων
- 3 βιομηχανίες ελέγχουν σχεδόν το σύνολο του συσκευασμένου γάλακτος
- 10 επιχειρήσεις έχουν το 77% του τζίρου της εμπορίας τροφίμων
- 3 βιομηχανίες ελέγχουν το σύνολο της παραγωγής σιδήρου
Όταν δηλαδή κυριαρχούν τα ΚΑΡΤΕΛ που μπορούν να ελέγχουν και να ανεβάζουν ανεξέλεγκτα τις τιμές [...] είναι αδιανόητο για τον ΣΕΒ, την κυβέρνηση και την τρόικα να υπάρχουν ακόμη τομείς που δεν ελέγχονται από το μεγάλο κεφάλαιο (εγχώριο ή μη), είναι δηλαδή αγορές «κλειστές» για τις δραστηριότητες του.

Ποιοι απέμειναν; Δικηγόροι, συμβολαιογράφοι, πολιτικοί μηχανικοί, αρχιτέκτονες, φαρμακοποιοί, ορκωτοί λογιστές, φυσιοθεραπευτές, οδοντοτεχνίτες, περιπτερούχοι, ιδιοκτήτες πρατηρίων υγρών καυσίμων, μεσίτες, φορτηγατζήδες, δηλαδή μικροί και μεσαίοι αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες, οι οποίοι αναγορεύθηκαν σε «μείζον» πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας και σύμφωνα με τον Πρόεδρο του ΣΕΒ «τροφοδοτούν τον πληθωρισμό και υπονομεύουν την αύξηση της παραγωγικότητας» (Δασκαλάκης 21.5.2008).

[…] Τα θέματα που ανοίγονται μπροστά μας είναι αν θα ξεπουληθούν οι υποδομές της χώρας μας, αν θα «καρτελοποιηθεί» πλήρως η οικονομία μας και αν τα «κλειστά» (για το μεγάλο κεφάλαιο) επαγγέλματα παραμείνουν ανοικτά για τον απλό πολίτη - γιατί, όσο και να προσπαθούν να εξωραϊσουν την «απελευθέρωση», στην ουσία πρόκειται για αφαίρεση δικαιωμάτων από τους πολίτες και μεταβίβαση τους σε καρτέλ και πολυεθνικές!

Η «αναδιάρθρωση», όπως κατ’ ευφημισμό αναφέρεται στο μνημόνιο, σκοπεύει στο ξεπούλημα υποδομών και τη διάλυση επαγγελμάτων και είναι βέβαιο ότι:
- Όχι μόνο δεν θα αυξήσει την απασχόληση, όπως ισχυρίζονται, αλλά θα προσθέσει αρκετές ακόμη χιλιάδες στους ανέργους, καθώς η επίταση του ανταγωνισμού σε συνθήκες κρίσης οδηγεί στο «κλείσιμο» των μικρών και την κυριαρχία των «μεγάλων».
- Όχι μόνο δεν θα δεν θα καλυτερεύσει την ποιότητα των υπηρεσιών και δεν θα μειώσει τις τιμές, αλλά αφήνοντας ελεύθερο το δρόμο στα ΚΑΡΤΕΛ, θα αφήσει ανυπεράσπιστη την κοινωνία στις αδηφάγες διαθέσεις τους.
- Όχι μόνο δεν θα προσφέρει ανάπτυξη, αλλά συμπαρασύροντας χιλιάδες άλλα επαγγέλματα, θα ρίξει την οικονομία της χώρας σε ακόμη πιο βαθιά ύφεση.

[...] Τι σημαίνει η «απελευθέρωση» του δικηγορικού επαγγέλματος; Οπωσδήποτε όλα τα παραπάνω και επιπλέον υπαλληλοποίηση των δικηγόρων που θα κατορθώσουν να παραμείνουν στο επάγγελμα και «επίσημο» εξανδραποδισμό της ήδη πάσχουσας από φαινόμενα διαφθοράς, σήψης, αναποτελεσματικότητας και αρνησιδικίας δικαιοσύνης, διότι η κυριαρχία μεγάλων εταιρειών (κεφαλαιουχικών και μη) συνεπάγεται:
- Τη δημιουργία νομικών υπηρεσιών δύο ταχυτήτων, εκ των οποίων η μία θα είναι για τους πλούσιους (ποιοτικά υψηλή αλλά με αμοιβές που θα φθάνουν σε δυσθεώρητα ύψη), και η άλλη για τους φτωχούς (που θα παρέχεται περίπου ως ασφαλιστική κάλυψη για νομική προστασία, επίσης ακριβή για την ποιότητά της, τυποποιημένη και από κακοπληρωμένους δικηγόρους-υπαλλήλους ή δικηγόρους-φασονατζήδες).
- Την αύξηση της διαπλοκής μεταξύ οικονομικών συμφερόντων, πολιτικής εξουσίας και δικαιοσύνης.
- Τη μετατροπή του δικηγόρου σε υπάλληλο Τραπεζών και Πολυεθνικών και όχι δικηγόρο ανεξάρτητο και μάχιμο για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των πολιτών […]

Πρωτοβουλία δικηγόρων ενάντια στα μέτρα και την οδηγία Μπολκενστάιν
(stopbolkenstein@gmail.com)


Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, για πολλούς ανθρώπους οι δικηγόροι δεν είναι και η πιο συμπαθής από τις κοινωνικές ομάδες. Αλλά, σάμπως είναι ενιαία κοινωνική ομάδα; Υπάρχουν οι μεγαλοδικηγόροι, υπάρχουν και οι μεροκαματιάρηδες, υπάρχουν και οι ενδιάμεσοι. Υπάρχουν αυτοί που χλαπακιάζουν μεγάλα ξεροκόμματα από την πίτα των «από πάνω» και γδέρνουν τους «από κάτω», υπάρχουν όμως και αυτοί που στέκονται στο πλάι μας, και συχνά χωρίς αμοιβή, όταν προσπαθούμε να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες. Γι’ αυτό, δεν θέλουμε να αφήσουμε τους «από πάνω» να μας ρίξουν όλους στη λακκούβα της ισοπέδωσης των πάντων και του μεταξύ μας κανιβαλισμού. Αλήθεια, για να παίξουμε λίγο και στο γήπεδο του αντιπάλου, μιας και δικό μας γήπεδο δεν έχουμε: πότε θα ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών κ.λπ.;

Δεν υπάρχουν σχόλια: