Χτες έκανα ζημιές. Έκατσα και ήπια καφέ σε καφετέρια, αγόρασα και εφημερίδα (συνήθως αυτά τα πράγματα τα κάνω μόνο Σαββατοκύριακο). Τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, μαζί με τα τσιγάρα που πήρα μου ’φυγε ένα δεκαρικάκι. Τέλος πάντων. Πότε-πότε χρειάζεται να κάνει ο άνθρωπος και καμιά τρέλα, έτσι δεν είναι;Έχω αυτή την κακή συνήθεια να τη διαβάζω ανάποδα την εφημερίδα. Ενώ λοιπόν ρουφούσα μηχανικά ποσότητα φραπέ αξίας ενός ευρώ περίπου, έπεσα στις οικονομικές σελίδες, και να ’σου ο πρώτος τρομοτίτλος: «Ελεύθεροι πλειστηριασμοί μόλις λήξει η περίοδος αναστολής: Το πράσινο φως για την αναγκαστική κατάσχεση και εκποίηση των ακινήτων των οφειλετών για χρέη έως 200.000 ευρώ έδωσε ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου… μπλα μπλα μπλα…» μπααα, ψυχοπλάκωμα, πάμε παρακάτω.
«Τα χρέη τον έσπρωξαν από τη γέφυρα: Σάλτο θανάτου από τη γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου έκανε χθες το πρωί ένας 52χρονος επιχειρηματίας από την Αθήνα, πατέρας δύο ανήλικων παιδιών». Μάλιστα. Παρακάτω. «Αυτοκτόνησε λόγω χρεών 42χρονος στις Σέρρες». Άσ’ το κι αυτό. Τι άλλο; «Έλαιος», λέει ο τίτλος, κι εγώ σκέφτομαι, πάει, κάνουν πλέον οικονομία και στη διόρθωση. Αλλά όχι, είναι σαφώς λογοπαίγνιο, ο υπότιτλος δεν αφήνει περιθώριο παρερμηνείας: «Με καπέλο 45% το λάδι στα σουπερμάρκετ». Ωραία, ανακάλυψαν κι αυτοί την Αμερική…
Πηδάμε τα θέατρα και τα σινεμά (τις κάναμε τις τρέλες μας για σήμερα, σιγά μην πάμε και για θεάματα), και –επιτέλους!– αθλητικά. «Η Ισπανία νέα πλανητάρχης», καλά, αυτά τα είδαμε, γαμώ τη Γερμανία μου μέσα. Να νικούσε τουλάχιστον η Ουρουγουάη στο μικρό τελικό… Τέλος πάντων, τι λέει εδώ; «Ένα θηρίο για την ΑΕΚ». Ας μην το σχολιάσω. Και «Με 7,2 εκατ. ευρώ απέκτησε ο Ολυμπιακός τον Σπανούλη» – αυτό κι αν δεν θα το σχολιάσω.
Άντε, εικαστικά: «Διαπολιτισμοί και συνεργασίες». Μα πάνε καλά; «Λίγος κόσμος, πολύς χορός στο Rockwave». Ναι, εντάξει, τι τους έκανε εντύπωση ακριβώς; Σ’ εμάς δεν μοιράζουν τζάμπα εισιτήρια! Κούτσα-κούτσα, φτάσαμε στα διεθνή: «Καρκίνος: ελπίδες, αλλά πανάκριβες». Αν τους πω τίποτα για το σόι τους… Α, εδώ είμαστε! Στάθης! Για να δούμε, μπας και κάνουμε απόσβεση το 1,30 ευρώ… Όντως, δίνει ρέστα ως συνήθως. Άντε, φτιάχνομαι. Τζούρα, γουλιά ενός ακόμη ευρώ.
Και μετά… ξαφνικά το χάος! Για το ίδιο ζήτημα ένα άρθρο… κι άλλο άρθρο… και τρίτο άρθρο… συν κάνα-δυο σχόλια… πωπω, και τέταρτο άρθρο… συν το εντιτόριαλ… ώπα… συν το πρωτοσέλιδο! Τι έγινε ρε παιδιά; Εντάξει, το λάβαμε το μήνυμα! Είναι όντως γελοίοι οι Πασόκοι βουλευτές και υπουργοί που «διαφοροποιούνται» εκ των υστέρων από το Μνημόνιο και το Ασφαλιστικό ενώ τα κατάπιαν αμάσητα. Αλλά τέτοιο άγχος η καλή εφημερίδα; Οχτώ κύρια κείμενα που όλα καταλήγουν, εμμέσως πλην σαφώς, εναλλάξ, μία από τα δεξιά και μία από τα αριστερά (και καλά), στο «τώρα το ψηφίσατε, μην αποσταθεροποιείτε άλλο το μαγαζί, εφαρμόστε το». Πάει πολύ, δεν πάει;
Διπλώνω την αγχωμένη για το μέλλον της κυβέρνησης (ωπ! συγγνώμη, της πατρίδας) εφημερίδα κι αποφασίζω να ξεκουράσω το βλέμμα μου και να απολαύσω, επιτέλους, το ένα-ενάμιση ευρώ φραπέ που έχει μείνει στο ποτήρι μου. Την επόμενη φορά που θα κάνω τρέλες θα πάρω κάνα βιβλίο να διαβάσω. Κατά προτίμηση Άρλεκιν, για να ξεχνιέμαι. Την αγχωμένη εφημερίδα θα την ξαναγοράσω έτσι, για να κάνω γούστο τι θα γράφει, μόνο όταν ο George και η παρέα του φύγουν με ελικόπτερο.
K.X.
«Τα χρέη τον έσπρωξαν από τη γέφυρα: Σάλτο θανάτου από τη γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου έκανε χθες το πρωί ένας 52χρονος επιχειρηματίας από την Αθήνα, πατέρας δύο ανήλικων παιδιών». Μάλιστα. Παρακάτω. «Αυτοκτόνησε λόγω χρεών 42χρονος στις Σέρρες». Άσ’ το κι αυτό. Τι άλλο; «Έλαιος», λέει ο τίτλος, κι εγώ σκέφτομαι, πάει, κάνουν πλέον οικονομία και στη διόρθωση. Αλλά όχι, είναι σαφώς λογοπαίγνιο, ο υπότιτλος δεν αφήνει περιθώριο παρερμηνείας: «Με καπέλο 45% το λάδι στα σουπερμάρκετ». Ωραία, ανακάλυψαν κι αυτοί την Αμερική…
Πηδάμε τα θέατρα και τα σινεμά (τις κάναμε τις τρέλες μας για σήμερα, σιγά μην πάμε και για θεάματα), και –επιτέλους!– αθλητικά. «Η Ισπανία νέα πλανητάρχης», καλά, αυτά τα είδαμε, γαμώ τη Γερμανία μου μέσα. Να νικούσε τουλάχιστον η Ουρουγουάη στο μικρό τελικό… Τέλος πάντων, τι λέει εδώ; «Ένα θηρίο για την ΑΕΚ». Ας μην το σχολιάσω. Και «Με 7,2 εκατ. ευρώ απέκτησε ο Ολυμπιακός τον Σπανούλη» – αυτό κι αν δεν θα το σχολιάσω.
Άντε, εικαστικά: «Διαπολιτισμοί και συνεργασίες». Μα πάνε καλά; «Λίγος κόσμος, πολύς χορός στο Rockwave». Ναι, εντάξει, τι τους έκανε εντύπωση ακριβώς; Σ’ εμάς δεν μοιράζουν τζάμπα εισιτήρια! Κούτσα-κούτσα, φτάσαμε στα διεθνή: «Καρκίνος: ελπίδες, αλλά πανάκριβες». Αν τους πω τίποτα για το σόι τους… Α, εδώ είμαστε! Στάθης! Για να δούμε, μπας και κάνουμε απόσβεση το 1,30 ευρώ… Όντως, δίνει ρέστα ως συνήθως. Άντε, φτιάχνομαι. Τζούρα, γουλιά ενός ακόμη ευρώ.
Και μετά… ξαφνικά το χάος! Για το ίδιο ζήτημα ένα άρθρο… κι άλλο άρθρο… και τρίτο άρθρο… συν κάνα-δυο σχόλια… πωπω, και τέταρτο άρθρο… συν το εντιτόριαλ… ώπα… συν το πρωτοσέλιδο! Τι έγινε ρε παιδιά; Εντάξει, το λάβαμε το μήνυμα! Είναι όντως γελοίοι οι Πασόκοι βουλευτές και υπουργοί που «διαφοροποιούνται» εκ των υστέρων από το Μνημόνιο και το Ασφαλιστικό ενώ τα κατάπιαν αμάσητα. Αλλά τέτοιο άγχος η καλή εφημερίδα; Οχτώ κύρια κείμενα που όλα καταλήγουν, εμμέσως πλην σαφώς, εναλλάξ, μία από τα δεξιά και μία από τα αριστερά (και καλά), στο «τώρα το ψηφίσατε, μην αποσταθεροποιείτε άλλο το μαγαζί, εφαρμόστε το». Πάει πολύ, δεν πάει;
Διπλώνω την αγχωμένη για το μέλλον της κυβέρνησης (ωπ! συγγνώμη, της πατρίδας) εφημερίδα κι αποφασίζω να ξεκουράσω το βλέμμα μου και να απολαύσω, επιτέλους, το ένα-ενάμιση ευρώ φραπέ που έχει μείνει στο ποτήρι μου. Την επόμενη φορά που θα κάνω τρέλες θα πάρω κάνα βιβλίο να διαβάσω. Κατά προτίμηση Άρλεκιν, για να ξεχνιέμαι. Την αγχωμένη εφημερίδα θα την ξαναγοράσω έτσι, για να κάνω γούστο τι θα γράφει, μόνο όταν ο George και η παρέα του φύγουν με ελικόπτερο.
K.X.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου